گمیشان : ترکمن سسی - خانواده مسکین و مستمند به امید رزق و روزی نام بچه شان را عبدالرزاق گذاشتند، اما عبدالرزاق وقتی به سن کار رسید راهی را رفت که بدلیل بیکاری فراوان در منطقه ، بسیاری از جوانان و نوجوانان همسن و سال او می روند.
برخی راهی ترکیه می شوند و عده ای راهی مناطق خارج از ترکمن صحرا و عمدتاََ کارخانه های اطراف تهران و شاهرود.
او نیز همچون بسیاری از جوانان جویای کار روستاهای ترکمن صحرا از یکی از روستاهای شمال غربی استان گلستان راهی تهران شد تا کمک خرج خانواده باشد ، اما سه روز پیش میان دستگاه ...... تا بازهم چشم امید خانواده ای برای همیشه بسته و جان جوان کارگری در پی لقمه ای نان از تن بدر رفت و هم اکنون از مراسم تدفین او برگشتم.
براستی تا کی جوانان رعنای منطقه ما در آرزوی لقمه ای نان اینهمه در دیار غربت سرگردان و در شرایط سخت کاری و معیشتی باشند؟ چرا باوجود این همه امکانات طبیعی و پتانسیل ایجاد اشتغال، آمار بیکاری در منطقه کماکان رکورددار است؟! چرا جوانان ما به عنوان نیروی کار ارزان به دیگر مناطق بروند؟ چرا از توان و انرژی این جوانان برای رشد و توسعه منطقه استفاده نشود؟
اگر شرایط و فضای کار در همین نزدیکی ها مهیا باشد جوانان غیرتمند که به دنبال رزوق و رزوی حلال هستند دیگر آواره غربت و دچار اینچنین مشکلات عدیده نمی شوند. غربت و دوری از خانواده ، مشکلات و آسیب های خاص خود را دارد.
.
کم نیستند جوانان کارگری که هرساله در ترکیه یا سایر کشورها در اثر حوادث ناشی از کار و یا شرایط سخت ، ناایمن و طاقت فرسای کاری جان خود را از دست می دهند یا ناقص العضو می شوند، با کمی دقت به راحتی می توانید جوانانی را ببینید که یک یا تعدادی از انگشتان دست خود را زیر دستگاه پرس در کارخانه های اطراف شهرهای بزرگ از دست داده اند.
چرا؟ یک جای کار می لنگد.!
مدیران و متولیان ، خدمت به این جوانان کم از عبادت نیست.
متن ارسالی: یکی از مخاطبان
- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
- نظرات بعد از ویرایش ارسال می‌شود.