ترکمن سسی : فرحان اسماعیلی - حادثه تروریستی شاهچراغ شیراز تا چه اندازه سبب رنجشمان شد؟ آیا صراحتا علیه تروریسم اعلان برائت کردیم یا دنبال بهانه‌ای برای مقصر کردن نظام سیاسی کشور بودیم؟
علت این بهانه‌جویی و عادی سازی حادثه، ساخته و پرداخته عقل سلیم خودمان بود یا القای عاملی خارج از ذهنمان؟
هزینه شانه خالی کردن از محکومیت بی چون و چرا این اقدام وقیح چه بود؟!
این‌ها سوالاتی هستند که تک تک ما باید از خود بپرسیم! ما در برهه‌ای از تاریخ هستیم که به راحتی احساسات و تفکراتمان را می سازند به گونه‌ای که خیال کنیم تماما تصمیم اصیل ذهن خودمان بوده‌است.
ترور، ناامنی، بی‌ثباتی و انواع رذیلت‌های اخلاقی و اجتماعی درحال عادی سازی شدن هستند. مسائلی که تا چندی پیش در زمره بدترین اعمال درنظر گرفته می‌شدند امروز درحال تبدیل شدن به اقداماتی عادی و روتین هستند و حتی به‌ندرت باعث انزجار عمومی می‌شوند.
جامعه نخبگان، فرهیختگان و دانشجویان از برخی رپرها تاثیر می‌پذیرند که دعوت به خشونت و خرابکاری می‌کنند و شعارهایشان از گفتمان آن شخصیت‌های لاابالی ریشه می‌گیرد. این موضوع اتفاقی نیست بلکه کاملا مهندسی شده است چراکه به جامعه نخبگانی اینطور القا شده که از انواع شعارهای رکیک و خشونت‌آمیز برای شنیده شدن استفاده کنند آن هم به سرکردگی افرادی معلوم‌الحال که هیچ معیار فرهیختگی نداشته و بخاطر خشونتشان معروف هستند. اما چرا؟ برای اینکه چرخه خشونت بازتولید شود، رفتارهای قهرآمیز عادی شود و جامعه به سطحی از بی ثباتی و ترور وارد شود که در آن هر نوع بی‌حرمتی و خون‌ریزی برای اهداف واهی، مانعی در برابر خود نبیند.
نتیجه سکوت و بهانه‌جویی دربرابر حادثه تروریستی شاهچراغ در اکباتان تهران و اتوبان کرج - قزوین قابل مشاهده است. تجاوز به جان و امنیت نوجوانی در گوشه‌ای و حمله خونین به نماد امنیت جامعه در گوشه‌ای دیگر. در کدام بخش از فرهنگ ایرانی - اسلامی جسمی بی‌جان هتک حرمت شده و کدامین وجدان چنین عملی را تحمل می‌کند؟ اما اکنون در مقابل دیدگانمان ماموران حافظ امنیت را به گلوله بستند و بر پیکر بی‌جانشان لگد زدند و ما در سکوت به سر می‌بریم. چنین جنایاتی کار مردم عادی نیست، آنان که از خشونت نیروی انتظامی شکایت کردند چرا در برابر قتل مظلومانه و ترور ماموران انتظامی سخنی نمی‌گویند؟!
اگر حادثه شاهچراغ با صراحت و قاطعانه محکوم شده و اجماع عمومی علیه این خشونت‌ها شکل می گرفت امروز ما شاهد این اقدامات وقیحانه نبودیم چراکه اکنون سکوت ما نیز هزینه دارد.
مفاهیم اخلاقی و ارزش‌های جمعی ما به‌صورت هدفمند درحال دستکاری شدن و تغییر است به گونه‌ای که خودمان ندانسته در مسیر اهداف دشمنان برای دولت زدایی و ویران سازی کشور قدم برمیداریم، وضعیتی که توماس هابز فیلسوف سیاسی قرن ۱۷ از آن به‌عنوان "جنگ همه علیه همه" یاد کرده‌است.
رهبر انقلاب فرمودند: "خواص موضع خود را صریح اعلام کنند". اینک این موضوع وظیفه همه ماست، همه مسئولیم و باید با صدای بلند و قاطع تروریسم و بی‌ثباتی را محکوم کنیم و تا جایی که می‌توانیم به روشنگری بپردازیم تا جلوی بمباران خبریِ پر از دروغ، خشم و تنفر را بگیریم.
امروز باید در مقابل این توحش و خشونت ایستاد، مرزها مشخص است، اگر امروز سکوت کنیم شاید فردا قربانی بعدی خودمان باشیم.
- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
- نظرات بعد از ویرایش ارسال می‌شود.