ترکمن سسی-هر اندیشه که می پویی درون خلوت سینه،نشان و رنگ و اندیشه زدل پیداست بر سیما(دیوان شمس)
اسلام دارای اسلوب و روش خاصی در تربیت انسان مومن است.عمل به تکلیف و احکام اسلام بارور کردن ذهن و اندیشه انسان را در مقابل ناملایمات برونی و تمایلات درونی مصون می سازد.رهبانیون مسیحیت برای در امان ماندن از گناه،رهبانیت و گوشه گیری را برگزیده اند،و به بیغوله ها پناه می برند.اما عالم اسلام زره تقوا را بر تن می پوشاند تا غریق را نجات دهد و لذا مومن وارد منطقه ممنوعه می گردد.
اطیعوا...واطیعوالرسول...که بارها در قرآن کریم تکرار شده،این نکته دریافت می گردد که اطاعت از خدا آنقدر دامنه وسیعی دارد که اطاعت از رسول آورده زیرا مسیحیت خود را فرزندان خدا می نامیدند و بقیه افراد را خاطی.
اغلب مومنان اظهار می دارند ما به رحم خدا امیدواریم.اما رحم خدا یعنی تکلیف به وظایف،اگر به وظیفه عمل کردیم مومن هستیم و رشد می کنیم.و سارعوا الی مغفره من ربکم یعنی در نیکی ها از همدیگر سبقت بگیرید،مسابقه برای چیست؟آب و گل.نه بلکه برای چیزی است که در شان توست ای انسان مومن.
مغفرت آن است که عذرخواهی کنی،غفران یعنی التیام و پر کردن خلا،زیرا هر گناهی که از انسان سر می زند روحش زخمی می شود و از کمال باز می ماند،توبه راه ترمیم زخم هاست.انفاق در کنار تقوا هم برای پر کردن این خلا است و باید انفاق نیاز ضروری ملت باشد.
والکاظمین الغیظ به ما نشان می دهد که همه جا باید منطق و شعور حاکم باشد و عمل صالح و ایمان به داد انسان های مومن برسد.
ما مثل مسافری هستیم که به دلیل تاخیر وسیله اش نتوانسته به سر قرار برسد لذا باید عجله کند تا آنرا جبران نماید.پس آنان که عمرشان گذشته باید در پی جبران مافات بپردازندو...بنابراین تلاش و حرکت آدمی و سکوی پرش است که آنرا ایمان گویند.
ایمان باید در قلب جاگیر شود و نمود ظاهری داشته باشد،آیات اول سوره مبارکه انفال 5 خصلت اهل ایمان را بیان می کند که عبارتند از:
1-از خدا بیم دارند
2-افزایش ایمان در حین استماع قرآن
3-برخدا توکل دارند و تسلیم نمی شوند
4-نماز را بر پای می دارند
5-انفاق می کنند
نکات مهم در تدبیر به آیات مذکور این است که:بیم و ترس دو نوع است،یکی در برابر دادگاه و دیگری به خاطر معرفت،و باید قرآن خواند تا ایمان بارور شود و معرفت افزون گردد.اینکه کودکان از آب و آتش نمی ترسند به خاطر عدم معرفت و شناخت آنهاست.آن کس که از خدا بیم ندارد همان کودکی است که شناخت ندارد و...
ایمان خصلت برجسته پیامبران خدا و مومنان دنباله رو آنان است،تفاوت ایماندار با سیاست مدار این است که سیاست مدار حرف هایش زیبا اما به آنچه می گوید ایمان و اعتقاد ندارد،اما مومن راهرو است و مسیر را می پیماید اگرچه کند.
ایمان دو نوع است یکی مقلدانه و دیگری متعصبانه.ایمان باید از روی آگاهی و دلیل باشد تا در بحران ها به کار آید.تعصب یعنی طرفداری جانبدارانه بدون دلیل و از روی احساس نه عقل و منطق.در اسلام ایمانی ارزش دارد که مقلدانه و متعصبانه نباشد.همانند کودکی چیزی مجانی به دست می آورد و مجانی هم از دست می دهد.در گذشته این همه راهزن ایمان وجود نداشت.امروزه باید جوانان در برابر راهزن های ایمان هشیار باشند،گرچه پیران نیز از این دزدان بی تعصب در امان نیستند زیرا گاهی سیل درختان کهنسال را با خود می برد اما گیاهان نازک و لطیف را نمی تواند از ریشه درآورد.
ایمان با درک و شعور است که انسان را در برابر هجوم ها محافظت می کند،ایمانی لازم است که آنچنان آگاهانه انتخاب شده باشد که در سخت ترین شرایط هم از او گرفته نشود.
هستی و کائنات برای هوشمندان است نه غافلان.باید مغز را به کار گرفت.اگر وسیله ای خریدیم و از آن استفاده نکردیم ارزش ندارد.خردمند کسی است که در همه امور پیشرو است در هیچ کار سرش کلاه نمی رود زیرا ارزش واقعی انسان به اتصال و ارتباط به خداست.
مومنان در هستی تفکر می کنند و ربنا می گویند،ایمان متعصابه و جاهلانه به درد نمی خورد.ایمان صرفا یک امر قلبی نیست و هر باوری را نمی پذیرد.ایمانی که مجرد و خشک و خالی و ایمانی که در جوارح و اعضای مومن شماعش مشهود نیست ارزش ندارد.
اول مومن به خدا شیطان است اما در لحظه انتخاب به دردش نخورد.ایمان واقعی باری را بر دوش انسان می گذارد تا دیگران در پرتو افعال صالح او به امنیت و آرامش برسند.ایمانی به درد می خورد که توام با عمل شایسته باشد.
ای انسان مومن اگر تعهدی احساس نکردی در مومن بودن خودت شک کن،ایمانی که نصرت مومن نمی دهد به درد نمی خورد.
سالها به ما القا کرده اند که اسلام دل پاک می خواهد نه عمل پاک.برای امرار معاش از طلوع آفتاب تا غروب آن دمی نمی آساییم،و عبادت در حاشیه تلاش برای معاش است در حالیکه باید در متن قرار بگیرد.و افرادی هستند که از نظر جسمی قوی ترند و ما می گوییم باید این بار سنگین را توکه قوی تری برداری.دین هم اینگونه است.کسی که روحش قوی است باید بار سنگین رسالت را بر دوش بکشد.بنابراین مجاهد باید با تمام توان تلاش و کوشش نماید و برای دست یابی به هدفش از راحت طلبی بپرهیزد.
برای رسیدن به سعادت به چند چیز اصلی نیازمندیم.
شناخت هدف و سرمنزل مقصود-تعیین راه و مقصد-رهایی از وسوسه های درون و بیرون-امید به تلاش و ثمربخش دانستن راه-رحمت و مغفرت خدا خواستن و جبران خطاهای گذشته-تکیه بر دستاویز محکم و اطلاع بر نقشه راه-تکیه بر نصرت خدا و یاری او-ایمان به پیروزی بر مخالفان-رسیدن به فوز و فلاح و...
خلاصه کلام اینکه خدا سرپرست مومنان است.غیرمومن نور ندارد و در ظلمتکده محض هستند،راه را گم کرده اند و حیران و سرگردان در این وادی سرگرم هستند.
کامل(خالد)گلباغی-نویسنده اهل سنت کردستان
دیدگاه‌ها