درسی که از هاشمی باید آموخت

ترکمن سسی-رحلت ناگهانی آیت الله هاشمی رفسنجانی که شامگاه 19 دی ماه 1395 خورشیدی دعوت حق را لبیک گفت،موجی از غم و اندوه را در میان آحاد مختلف مردم و مسئولان ایران اسلامی ایجاد کرد.

رحلت این ابرمرد انقلاب اسلامی که به تعبیر رهبری انقلاب، تکیه گاهی مطمئن برای انقلاب و ایشان بود، اگرچه سخت،اندوهناک و باور نکردنی بود،اما قضا و قدر و مشیت الهی بر این بود که این مرد بزرگ انقلاب و یار دیرین و وفادار به امام و رهبری به دیار باقی هجرت نماید.

تعابیر و واژه هایی که پس از ارتحال آیت الله رفسنجانی از سوی مقامات و شخصیت های تراز اول جمهوری اسلامی درقالب پیام های کتبی و شفاهی مطرح شده و می شود،گواه این واقعیت است که این عالم مجاهد و نستوه با افزون بر شش دهه مبارزه علیه استعمار و استکبار و تلاش های خالصانه درمسئولیت های بزرگ محوله و نیز دفاع از آرمان های انقلاب اسلامی، جایگاهی بس رفیع داشت.

بدون تردید از دست دادن چنین مرد بزرگی، ثلمه ای بزرگ بر ایران اسلامی بالاخص یاران وفادار امام و رهبری است،با این حال حکایت نامهربانی هایی که تا دیروز ازسوی اشخاص حقیقی و حقوقی علیه آیت الله رفسنجانی صورت می گرفت،تحمل درد فراق این یار دیرین بنیانگذار جمهوری اسلامی را بر مردم حقیقت جوی ایران اسلامی سخت تر کرده است.

چه عجب مرامی است از ما پیروان پیامبر رحمت و مهربانی حضرت محمد (ص) و رهروان طریق علوی امیرالمومنین علی(ع) که همه نامهربانی هایی که تا روز قبل از رحلت آیت الله رفسنجانی علیه او صورت می دادیم،به یک باره با رحلت این مرد بزرگ به آنها پایان داده و به گونه ای از او و مجاهدت هایش سخن می گوییم که گویا چنین نامهربانی هایی هرگز از ما سر نزده است.

تا دیروز قدر هاشمی رفسنجانی را به خوبی ندانستیم و به قولی قدر آیینه ندانستیم تا که بود،اما امروز و بعد از ارتحال وی قدردان او شده ایم و به قولی با رفتن او همگی بیدار شده و یار شدیم و معلوم نیست این حکایت پندآموز روزگار فانی را چه زمانی می خواهیم آویزه گوش نماییم که قدر داشته هایمان، بویژه استوانه هایی همچون هاشمی را در زمان حیاتشان بدانیم.

امروز اگر چه با رفتن هاشمی رفسنجانی برای او از درگاه الهی،غفران و آمرزش و علو درجات مسئلت می کنیم که البته کار بسیار پسندیده ای است اما باید از درگاه الهی برای خود نیز چنین دعایی نموده و توبه کنیم از بدی هایی که در حق بزرگان انقلاب می کنیم.

بزرگی و منش هاشمی که آن را از اسلام و قرآن و نیز امام راحل آموخته بود، مانع از این می شد تا پاسخ نامهربانی ها و گستاخی ها را با سخنان تند و غیراخلاقی که متاسفانه رسم امروز برخی مدعیان و متحجران به ظاهر انقلابی شده، بدهد و تحمل و صبر را ترجیح می داد و این نیز درسی است که باید از هاشمی بیاموزیم.

حسن روحانی رئیس جمهوری کشورمان نیز در پیام تسلیت خویش بحق بر این نکته اشاره می کند،آنجا که می گوید: او در مظلومیت،چون یار دیرینش شهید بهشتی بود و ناسپاسی‌ها را به آسانی تحمل می‌کرد.

نکته ای که خود آیت الله هاشمی نیز در کلیپی که پس از ارتحالش در فضای مجازی پخش شد،به آن اشاره کرده و می گوید،روزی درجمع یاران به بهشتی گفتم این تهمت های تلخ آزارت نمی دهد،نگاهم کرد و گفت:این آسیاب به نوبت است، نوبت تو هم خواهد رسید.چقدر این روزها بی شما سخت می گذرد دوستان،من تا نیمه راه آمده ام،مشیت این بود که بمانم تا نوبت به من برسد تا در سنگ زیر و بالای آسیاب صدای شکستن های خود را بشنوم و بچشم، دلم که می گیرد گاهی،یاد امام آرامم می کند،چشم هایش که هنوز هزار حرف نگفته دارد.

این گفته ها گویای آن است که هاشمی از نامهربانی هایی که دیده بسیار شکسته است ولی به خاطر انقلاب و آرمان های والای آن،تحمل و صبر پیشه کرده که منش بزرگانی چون او و شهید بهشتی است.

نکته پایانی این سخن،حفظ وحدت و همبستگی یاران امام و رهبری است،چه بسا امروز دشمنان انقلاب اسلامی در بزنگاه رحلت آیت الله هاشمی رفسنجانی قصد تخریب و ایجاد فاصله بین نیروهای انقلابی با رهبری را داشته باشند.

نکته ای که در پیام تسلیت رهبر معظم انقلاب و نیز تصاویری که رسانه ملی از سخنان هاشمی در زمینه رابطه صمیمانه او با رهبری پخش کرد نیز آشکار بود.

تلاش هایی که به تعبیر رهبری،خناسان برای ایجاد فاصله بین ایشان و هاشمی انجام داده و در سال های اخیر به آن شدت داده بودند،اما این تلاش ها هیچ خللی در ابراز محبت و علاقه هاشمی به رهبری ایجاد نکرد،امروز نیز نباید سخنان و رفتارهای دشمنان و بدخواهان خلل و فاصله ای بین نیروهای اصیل انقلاب با مقام رهبری و یا مردم با رهبری و مسئولان ایجاد نماید.

علی لگزانوری،خبرنگار ایرنا در گنبدکاووس

نوشتن دیدگاه