برای آنانی که بی خبر می روند، مردانه می جنگند، غریبانه ...

مرتضی قندهاری دانشجوی دکتری علوم سیاسی

ترکمن سسی :هدفم از نوشتن این چند خط کوتاه این نیست که از دلایل حضور این نیروها در خط مقدم بگویم، که بنظرم با اندک تحلیل و تأملی میشه به ضرورت این چرایی پی برد.

خواستم چند خطی بر روی شجاعت و مظلومیت این شهدا توقف و بهشون فکر کنم. شاید برخی از ما ها وقتی خبر جنایات دیوانگان و جانیان داعش رو می شنیدیم حتی از حرکت دادن قلم برای روشنگری و بر انداختن پرچم سیاه داعش هم ابا داشتیم چه برسه که داوطلبانه بخواهیم بریم در مقابل شان بایستیم، که شما را چه نسبتی است با اسلام؟ رسوایتان خواهیم کرد. و این رفتن کار هر کسی نیست و این بی تفاوت از کنار این شجاعت گذشتن آسان نیست.
شهدایی که به مدافعان حرم معروف شدند، در اوج شجاعت و ایثار مظلوم هم هستند، بی خبر می روند، مردانه می جنگند، غریبانه شهید می شوند و هرچند که عزتمندانه تشییع می شوند اما درک عمق حس و حال خانواده هایشان سخت است بسیار.
حس خوش امنیت این روزها، مدیون همه آنهایی ست که هیچ ادعایی ندارند و هیچ منتی نمی گذراند ولی شده اند حافظ امنیت در فرسنگ ها دور. اما گاهی در همین نزدیکی حرف هایی می شنوی از جنس قدرنشناسی و تشکیک در خلوص مردانی که شاید مثل بسیاری از ما زیستن و زندگی کردن را دوست می دارند اما هدف والاتر دارند و آن را دوست تر.
حتما اشکال از ماست که نیت والای شان را آلوده به حس ها و دلایل کوچک می پنداریم، و البته کسانی باید بیندیشند که چرا برخی اینگونه فکر می کنند. ( و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل)

نوشتن دیدگاه