ترکمن سسی - عبدالرسول جوادی بالاجاده - حجاب یکی از ارزشهای زن مسلمان است و از صدر اسلام تا کنون به اهمیت حفظ حجاب و عفاف توصیه ها و تاکیدات بسیاری شده است.
بانوی مسلمان ایرانی هم حجاب را برگرفته از فرهنگ ایرانی و عجین شده در باورها و اعتقادات دینی می‌داند و آن را هدیه فاطمه زهرا سلام الله علیها می‌داند.
این ارزش و باور دینی تا آنجایی پاسداشت میشود که شهدای عزیز در وصیتنامه های خود " حفظ حجاب را کوبنده تر از خون شهدا بر می شمارند " و بر همین اهمیت فرهنگ عفاف و حجاب فاطمی و زینبی برای بانوان ایرانی الگو سازی شده است.
با این توجه، به علت غفلتهای فرهنگی و ورود فرهنگهای غربی در دهه های اخیر موجب شد تا رنگ و لعاب حجاب تغییر کند و فرهنگ وارداتی غربی جایگزین فرهنگ کهن ایرانی و اسلامی برای بانوان کشورمان جای خوش کند.
اهمیت موضوع حجاب از روزهای اول پیروزی انقلاب اسلامی هم مورد توجه بوده است که گواه آن تدوین قوانین و دستورالعمل ها و تشکیل ستادهای امر به معروف و نهی از منکر و شوراهای حجاب و عفاف در دستگاه های اداری و... می باشد.
حال سوال این است ، چرا حجاب بانوان در کشور تغییر و به یک ناهنجار تبدیل شده است ؟؟
در دهه اول پس از پیروزی انقلاب، حجابی که بانوان برای خود ارزش و میراث خون شهدا بر می شمردند و انرا هدیه فاطمه زهرا علیهاالسلام می‌دانستند اینگونه دست خوش تغییرات اجتماعی برگرفته از فرهنگ الحادی و وارداتی غرب قرار گرفته است.
یکی از مهمترین مولفه های آن " غفلت فرهنگی " دستگاه های تقنینی ، سیاستگزاری و اجرایی در کشور است که در طول چهار دهه حفظ ارزش حجاب مورد بی توجهی قرار گیرد و با ابزارهای تحکمی در شرایطی اجتماعی بازدارندگی را با شدت برخوردهای انتظامی با عناوین امر به معروف موجب حساسیت‌های اجتماعی جامعه بانوان و دختران کشور و برخوردهای تقابلی با آن شده است.
و جای تامل بسیار دارد که این غفلتهای فرهنگی از کجا سرچشمه گرفت؟؟
آیا بخود آمدیم برای توسعه زیر ساختهای فرهنگی در این چهار دهه برای حفظ ارزش حجاب چه کرده ایم ؟
آیا برای پاسداشت حجاب تولید ارزان البسه مدل اسلامی و ایرانی اقدامی شد؟
آیا در سینما و تلویزیون ایران اسلامی حجاب ایرانی و اسلامی رعایت شد ؟
آیا به خود آمدیم که اینهمه البسه امروز پوش بانوان از چه طریقی وارد میشود؟
آیا مرزهای فرهنگی کشور برای ورود البسه غرب پوش و در واقع کلام فرهنگ وارداتی غرب را کنترل شد ؟
آیا برای فرهنگسازی حجاب و عفاف اقدام زیر ساختی انجام شد تا این زخم اجتماعی به یک آبله ای ناعلاج تبدیل شود.
همه این اما و اگرها حکایت آن دارد که ۴۰ سال غفلت فرهنگی شد و فقط در حد شعار بدون عمل باقی مانده است و با این همه تشکیلات دستگاههای نظارتی و اسناد بالادستی و قوانین مرتبط اقدامی برحسب زمان انجام شد و بروز رسانی در پوشش بانوان کشور پدید آمد.
چرا دستگاههای اجرایی کشور به سهم خود در اجرای رسالت و رعایت حجاب و عفاف بانوان در طول این سال‌ها اقدامی موثر بعمل نیاوردند.
حال با این توضیح به یقین اقدامات چکشی بازدارنده پاسخگو نخواهد بود و این برنامه های نظارتی و بازدارنده پاسخ معکوس خواهد داشت و حساسیت‌های اجتماعی بانوان را بیشتر و تا آنجایی پیش بینی میشود که به یک بحران تبدیل و دوباره کشور را دستخوش حوادث ناگوار خواهد کرد.
با این توصیف شایسته تر آن است تا تدبیر را چاشنی برنامه ها کرد و در جهت توسعه زیر ساختی فرهنگی در موضوع حجاب و عفاف گام برداشته شود و دستگاههای متولی به سهم خود و به صورت یک کار جهادی به این موضوع توجه نمایند.
این شرایط پیش آمده متوجه همه دستگاههای مرتبط با فرهنگ ،حقوق شهروندی ، خدمات اجتماعی ،قضایی و قانونی و نظارتی می باشد و برای جبران این غفلت فرهنگی باید همه بسیج فرهنگی نمایند تا بمرور زمان با تقویت باورها و ارزشهای اسلامی و انقلابی در اخلاقیات اجتماعی بانوان ایرانی نهادینه و مقبولیت یابد.
حال میشود غفلت ۴۰ ساله فرهنگی را در طرحهای ضربتی چند ماهه جبران کرد ؟
یادداشتی از عبدالرسول جوادی بالاجاده
- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
- نظرات بعد از ویرایش ارسال میشود.