ترکمن سسی - فرحان اسماعیلی کارشناس ارشد علوم سیاسی و روابط بین الملل در یادداشتی به پاسخ این سوال پرداخت که آیا فلسطینیان خود سرزمین فلسطین را به یهودیان فروختند یا خیر؟
در دوران سلطنت عثمانیان، سرزمین فلسطین یکی از ایالات حکومت عثمانی به‌شمار می‌رفت. در سال 1827 میلادی، سِر موشه مونتیفیوری بانکدار یهودی بریتانیایی برای بازدید از اماکن مقدس یهودیان عازم فلسطین شد که در آن زمان حدود 500 یهودی ساکن فلسطین بودند و به علت فقر در وضعیت خوبی به‌سر نمی‌بردند. بنابراین با درخواست مونتیفیوری و فشار دولت انگلیس، سلطان عثمانی در سال 1869، قانون مالکیت خارجی را تصویب کرد و مونتیفیوری صاحب اولین قطعه زمین از فلسطین شد که در نتیجۀ آن از سال 1880 تا 1914 حدود 50 هزار یهودی به فلسطین مهاجرت کردند.
در سال 1917 نیز اعلامیه بالفور توسط آرتور بالفور، وزیرخارجۀ وقت بریتانیا صادر شد و در آن به یهودیان وعدۀ تشکیل دولت یهود در فلسطین داده شد. با فروپاشی حکومت عثمانی پس از پایان جنگ جهانی اول طبق قرارداد سایکس-پیکو میان بریتانیا و فرانسه، سرزمین فلسطین به بریتانیا واگذار شد و ساموئل هربرت، کمیسرعالی فلسطین از سال 1919 تا 1948، از طریق مهاجرت گسترده، جمعیت یهودیان را از 55 هزار نفر به 560 هزار نفر رساند.
زمین‌های مردم فلسطین نسل به نسل منتقل می‌شدند و عموما فاقد سند بودند بنابراین در سال 1859، قانون ثبت رسمی زمین به نام اشخاص حقیقی توسط دولت عثمانی اجرا شد اما کشاورزان به سه دلیل عمده یعنی مسئله سربازی، مالیات و موضوع وقف با این قانون مخالف بودند. تحت این شرایط طبقه‌ای از زمین‌داران بزرگ به‌وجود آمد که عده‌ای سرمایه‌داران فلسطینی بودند و عده‌ای سرمایه‌گذاران خارجی که عمدتا سوریه‌ای و لبنانی بودند. سرمایه‌داران یهودی اروپایی نیز به 3 طریق صاحب زمین شدند؛ نخست، زمین‌های سرمایه‌داران خارجی را با قیمت‌های بسیار بالا خریدند که حدود دو و نیم درصد از فلسطین را شامل می‌شد. دوم، خرید سرزمین‌هایی که دولتی بودند یا از طریق قوانین بریتانیایی‌ها به یهودیان واگذار می‌شدند که در حدود یک و هفت دهم درصد می‌باشد. در نهایت نیز زمین‌هایی که خود فلسطینیان به‌علت ضعف مالی یا از طریق دلال‌ها به یهودیان فروختند که این مقدار هم شامل یک درصد از کل سرزمین فلسطین می‌شد. همانطور هم که در ابتدا اشاره شد حدود یک و نیم درصد در زمان دولت عثمانی به یهودیان فروخته شد. بنابراین شش و هفت دهم درصد از سرزمین فلسطین با روش‌های گوناگون در اختیار یهودیان قرار گرفت.
بعد از تمام این ماجرا‌ها و قتل و غارت‌های صهیونیت‌ها، در سال 1947 طبق قطعنامه سازمان ملل و با فشار دول غربی، 56 درصد از سرزمین فلسطین به یهودیان و 43 درصد به فلسطینی‌ها واگذار شد و یک درصد هم منطقه بین‌المللی اعلام شد. اما رژیم غاصب به این قطعنامه هم بسنده نکرد و در سال‌های بعد وسعت زمین خود را به 78 درصد از کل فلسطین افزایش داد. 22 درصد باقی مانده نیز بین غزه و کرانۀ باختری تقسیم شد. در ادامه طی مذاکرات سال‌های 1993 تا 1995، رژیم صهیونیستی منطقۀ کرانۀ باختری را نیز به سه قسمت تقسیم کرد؛ قسمت اول شامل 18درصدکرانه فقط فلسطینی، قسمت دوم شامل 22 درصد کرانه هم فلسطینی هم اسرائیلی و قسمت سوم شامل 60 درصد باقی مانده فقط اسرائیلی. که البته در حال حاضر در قسمت 18 درصدی فلسطینی نیز حدود 600 تا 750 هزار شهرک‌نشین اسرائیلی زندگی می‌کنند و روز به روز بر تعدادشان افزوده می‌شود.
بنابراین کاملا واضح است که خرید زمین افسانه‌ای بیش نیست و این رژیم غاصب تابع هیچ مذاکره و قراداد و قانونی نمی‌باشد. رژیم کودک‌کش صهیونیستی در چند دهۀ گذشته از هیچ وحشیگری‌ای علیه ملت فسطین فرو نگذاشته و جنایات فجیع و گسترده‌ای را مرتکب شده است. در نتیجه آغازگر درگیر‌های کنونی حماس نیست بلکه فقط واکنشی بر سال‌ها ظلم و جنایت رژیم غاصب و وقاحت دولت‌های عربی در راستای عادی‌سازی روابط با رژیم جعلی می‌باشد تا یادآوری کنند مسئلۀ فلسطین همیشه مسئلۀ اول جهان اسلام است و با هیچ توافقی از یاد نخواهد رفت. ذکر این نکته هم ضروریست که نباید بر واکنش حماس به علت قدرت کم‌تر خرده گرفت چرا که حزب الله همیشه پیروز است فقط کافیست به شرایط جنگ بدر در صدر اسلام نگاهی بیندازیم تا آرمان‌های اصیل اسلام را درک کنیم.
شهید گرانقدر انقلاب آیت الله مطهری فرمودند: "واللهِ و باللهِ ما در برابر این قضیه مسئولیم، امروز در و دیوار این شهر برای شعار فلسطین باید تکان می‌خورد، مسئولیت داریم، به خدا قسم مسئولیت داریم، به خدا قسم ما غافل هستیم."
- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
- نظرات بعد از ویرایش ارسال می‌شود.