ترکمن سسی : رشید نافعی - وقتی به عمق و کنه دوتار ترکمن غور و تأمل می کنید به راحتی میتوان به جمله معروف رسید که میگوید موسیقی یک ملت از تاریخ آن ملت بر می خیزد.
موسیقی یک ملت از واقعیت‌هایی نشات میگیرد که در جغرافیای زندگی سیاسی و اجتماعی و فرهنگی آن ملت اتفاق می افتد.به عبارتی میشود گفت که موسیقی مردم ترکمن سروش انسانهایی است که انواع و اقسام دردها و آلام منبعث از جنگ و جدال‌ها و زندگی در شرایط سخت صحرایی و صاف را تجربه نموده است که به عنوان صدای بیان آن شرایط و بیان درد های زبان درونش در پرده های دوتار تجسم و تجسد یافته است.
با این نگاه به راحتی وقتی امروزه به نوای سنگین و غم آلود دوقلوی دوتار و قیجاق نظری می افکنیم ؛ چه احساس غریبی به آدم دست میدهد که انگار دوتار فریاد میزند و خبر از تاریخ گذشته اش میدهد و با زندگی اش همنوایی میکند. چه قدر از دنیای جدید احساس بیگانگی و بیزاری میکند و انگار داد میزند من با صداقت بزرگ شده ام و مرا با دروغ و تملق و دورویی کاری نیست و دوست دارد از زندان دنیای جدید خودش را از هر چه چالش و درگیری های آن باشد برهاند.
فریاد میزند در دنیای من غیر از یکرنگی؛ مردانگی ؛ پاکی وجود نداشت و میگوید درونمایه های زندگی جدید برایم نا آشناست و صدای واقعی ام را در زندان کوچکم به بند کشیده اند که بدین سبب هر چه در توانش است به قدرت انعکاس صدایش این دردها را در پرده های یکرنگ و صافش به مضراب و شروع های دوتار و عارشه کمانچه ؛ بیرون میدهد.
در آهنگ بیچاره ؛ احساس در ماندگی میکند و داد میزند که ( واطانیمدان آیرا دوشدئم) مرا به وطن اصلی ام باز گردانید تا در آلاچیق‌های تاریخی ام به نظاره گری از دریچه رو به ماه شب چهاردهم؛ آهنگ بو جننتدور( این است بهشت) را بنوازم و سر بر آستان آرامش و قرار در زندگی اصالت بگذارم.
مرا باکی از تشنگی و گرسنگی در موطن صحرایی ام نیست و از زندگی فر و قر و خوراکی دنیای ماشینی نیز بیزارم چون که آهنگ (آوچی مقامی) در نخجیر و شکارگاه صحرایم؛ مرا یاری خواهد کرد.
- نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- نظرات حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های اسلامی منتشر نمی‌شود.
- نظرات بعد از ویرایش ارسال میشود.