شاعر مردمی ارازمحمد ارازنیازی و آفرینش ادبی او

ترکمن سسی - نازمحمد یگن محمدی - در کاروان تاریخ ادبیات ترکمن ، عارفان و شاعران بزرگی همراه بوده اند. در میان آنها شاعران چیره دست با نگرش خاص خود به جهان، شان و جایگاه خاصی یافته اند.

شاعر ارازمحمد با اشعار خود درباره عشق، فقر ، کار و تلاش، مردم داری، کمک به دیگران و عدالت خواهی در منظومه های داستانی، اشعاری با مضامین نقدهای اجتماعی سروده و در میان ادیبان منتخب جای گرفته است.

در فکر و اندیشه خود از آنچه  درون جامعه می گذرد نمی تواند بی تفاوت باشد و با سرودن اشعار آنها را به ایل خود هدیه می دهد. سروده این شاعر بزرگ با عنوان "ماسان دره سی نینگ قارلاواچ لاری" اولین اثر چاپ شده اوست.

سروده هایی با بن مایه آزادی، عشق ، مردمان ایل و روزگار آنها، جوانمردی، اخلاق و عدالت اجتماعی در میان سروده های وی دیده می شود. علیه افراد ظالم و ستمکار که مسبب روزگار سیاه ایل خود هستند اشعار تند و تیزی دارد. بندهای اشعارش را هنرمندانه گره می زند و زمینه های ارتقای درک و فهم ایل را هموار می سازد.

شاعر توانمند زه کمان خود را با قوت هرچه افزونتر کشیده و به سوی این پست خصلتان و زورگویان نشانه می رود. 

شاعر خوش نیت با آرزوی روزهای خوش برای انسان ها ، اشعار دلنشینی را که از اعماق دل وی بر می آید برای اعتلای فرهنگی و ادبی ترکمن هدیه می دهد.

با رنج فقرا و زحمتکشان جامعه و پایمال شدن حقوق آنها مقابله می کند و این کار را شایسته هر انسان عدالت خواه می داند. عدالت و فراغ بال و رفاه ایل و زندگی شرافتمندانه برای ایل ، همیشه برای ارازمحمد هدف بزرگی بوده و تلاش وی در راستای تحقق این اهداف بوده است.

او اساتید برجسته ادبیات مشرق زمین و شعرای بزرگ ترکمن در قرن 19 مختومقلی فراغی ، محمدولی کمینه و سیدنظر سیدی را به یاد می آورد. 

شایان ذکر است که در طول قرون و اعصار، گویی جایگاه رئالیسم ادبی نسبت به رمانتیسم گسترش می یابد.

اراز محمد بی عدالتی را نکوهش می کند. با سروده های روایی خود مضامین تاریخی را روشنگری می کند و با چنین اثار زیبایی در ادبیات ترکمن جایگاه خاصی را دارد. 

شاعر نسخه های ماندگار ادبی و غنای زبانی را فراگرفته و همراه با خواست عمومی ادبی شکوفا می کند. اشعار زیبایش بر دل عامه مردم می نشیند و جانی تازه در دل و روان انها می دمد. در قرن 21 در آفرینش های ادبی خود بیشتر می درخشد. 

همانند خلیفه ادبیات مشرق زمین و سلطان شاعران آسیای مرکزی استاد سخن مختومقلی، قلندر و درویش مسلک بوده و حرص و طمع جمع آوری مال دنیا و مادیات و ثروت را نداشت و سراسر برای ایل خود تلاش می کند. در میان مردم زندگی می کند و در آفرینش های ادبی خود از آنها الهام می گیرد. 

کتاب و اشعار استعاری شاعر را باید خواند و گوهر را از درون آن یافت. منظومه های داستانی وی محدود به زمان و مکان نیست.

متن اصلی یادداشت به زبان ترکمنی است و توسط هیات تحریره این پایگاه خبری به فارسی برگردان شد.

نوشتن دیدگاه