تامل در بی تفاوتی انسان امروزی در برخی مسایل جدی

ترکمن سسی – رشید نافعی - اخیرا در مراسم خاکسپاری یکی از هم محله ای هایم در آرامگاه روستا شرکت کردم. بنا به دلایلی مراسم طول کشید و به تعویق افتاد.

 در این فاصله نگاهی به عکس العمل حاضران و منتظران انداختم و به قول کریم آغا «کئتاب دان دال غارا بردن ناقئل آل..» که نوعی بی تفاوتی را در چشم حاضران احساس نمودم که بهانه مطلب ذیل شد تا طرح موضوعی کرده باشیم و مذاق ادامه اش برای دوستان دیگر باشد یا خیر؟
 به زعم نگارنده این قلم یکی از سوالات مهمی که در دنیای معاصر و در حال گذار به سوی مدرنیته برای انسان جدید و در حال چالش با سنتهای پیشین اش پیش میآید این است اگر از نظر کارکردگرایی در نظام فرهنگی انسان مدرن به مقوله مرگ نگاه کنیم آیا مرگ نقش خود را از دست داده است و آیا صرفا در حد برگزاری تشریفات و مراسم باقی مانده است؟ آیا مرگ برای انسان جدید بیگانه شده است؟
 چرا که به نظر می‌رسد امروزه ذهن بشر انگار به تاثر از شلوغی های خبری و رسانه ای که هر روز خبر از مرگ همنوعاش در جنگها؛ بیماریهای جدید و گوناگون؛خودکشی؛ حوادث رانندگی؛ سوانح هوایی.و غیره میدهند؛خسته بوده و انگار به آستانه اشباع رسیده است؟
و به نظر میرسد مشکلات روز افزون و پیچیده دنیای کنونی؛ هنگام روبرو شدن با چنین وضعیتی فرصت تامل و اندیشیدن در باب مقوله مرگ حتی در زمان شرکت و انجام تشریفات آیین های آن را ؛ از انسان مدرن سلب نموده است. دلایل این وضعیت پیش آمده چی میتواند باشد؟
همین طور به نظر میرسد در این بستر و روزمرگی مرگ ؛ معنای آن از خود مرگ غایب می شود طوری که فرضا در حین اجرای تشریفات در هنگام حتی در مرگ اطرافیان شخصی نیز چیزی غیر از ادای تکلیف به نظر نمیرسد.
نمیدانم خوانندگان و مخاطبین این قلم آیا تا به حال از این منظر و دریچه به مقوله مرگ نگاهی انداخته اند و در هنگام شرکت در اینگونه مراسم مطالعات ضمنی روانشناختی جامعه شناختی و انتزاعی نموده اند؟
 بااین دیدگاه و فرضیه در فرهنگ انسان مدرن آیا میتوان گفت که مرگ کارکردش را در زندگی جدید در حال از دست دادن بوده و در حال احتضار است؟ آیا جامعه از مرحله بی تفاوتی به مرحله بی حسی ٫ سکته و کما رسیده است؟
دانایی رهایی میآورد

نوشتن دیدگاه